Stadsvernieuwing

Van een lieve collega had ik voor een vakantieperiode een stapeltje boeken ter leen gekregen om mijn vrije tijd prettig mee door te brengen. Prima idee, maar zoals dat wel eens gaat, is die vakantie allang voorbij en had ik nog niet alle boeken gelezen 🙂 .

Wat ik nog had liggen was de roman van Tatiana de Rosnay: Het huis waar jij van hield (Uitgeverij Artemis). Van dezelfde schrijfster heb ik Haar naam was Sarah gelezen en daar was ik gemengd positief over. De gedeelten in het verleden, dus de gedeelten die specifiek over Sarah gaan en over wat zij in de oorlogsjaren (en daarna) meemaakt, vond ik indrukwekkend geschreven. De gedeelten die zich in het nu afspeelden vond ik echter matig. Maar ja, een gevierd schrijfster geef je een extra kans, dus toch maar nog een boek van haar lezen.

Het huis waar jij van hield behelst het verhaal van Rose Bazelet. Het verhaal is gesitueerd in Parijs, tweede helft 19e eeuw. Het huis waar Rose woont staat op de nominatie gesloopt te worden in het kader van de uitbreiding en modernisering van Parijs.  Aan het huis kleven heel veel herinneringen. Wat er allemaal is gebeurd en wat er gaande is, beschrijft zij  in een brief aan haar (overleden) echtgenoot. Als lezer ben je “live” getuige van het schrijven van die brief tijdens de laatste tumultueuze momenten in het huis. De Rosnay heeft in deze roman een taalgebruik gehanteerd dat goed past bij die periode in de geschiedenis. Door haar schrijfstijl komt een herkenbaar en acceptabel beeld naar voren over de leefomstandigheden destijds en de wijze waarop mensen destijds met elkaar omgingen en geacht werden met elkaar om te gaan.

En toch vond ik het geen geweldig boek. Ik voelde steeds meer irritatie jegens de hoofdpersoon, met haar maniertjes en gedoe. Haar strijd voor het behoud van het huis had in mijn beleving heroïsch kunnen zijn. Het kwam op mij echter over als de onmogelijke strijd van een vrouw in verval, met een onwerkelijke hang om alles bij het oude te laten. Haar moeizame relatie met haar dochter, het zijn van weduwe en nog een ander groot drama dat zich in haar leven heeft voltrokken zijn allemaal thema’s die om een mooie stilistische of inhoudelijke uitwerking vragen. Naar mijn mening heeft de schrijfster dit laten liggen.

Tijdens het lezen van Het huis waar jij van hield moest ik terugdenken aan de roman van Thomas Rosenboom met de titel Publieke werken (Querido). Deze roman heb ik jaren geleden grotendeels gelezen, maar door omstandigheden wilde het destijds niet lukken om voldoende gemotiveerd te blijven om het boek uit te lezen. Ik moest nu aan dit boek denken omdat het ook in deze roman gaat om de strijd tegen het wegvagen van een bestaand gebouw (in dit geval in verband met de bouw van het Victoria Hotel in Amsterdam). Hier ging het de betrokkenen echter niet zozeer om het gebouw maar om het financieel gewin dat zij ermee dachten te behalen.

Inmiddels heb ik nu weer enige kriebels om Publieke werken opnieuw ter hand te nemen om deze roman en met name mijzelf een tweede kans te geven.

Heb jij één of meer van de hier genoemde boeken zelf ook gelezen? Ben je het eens met mijn mening of heb jij juist een andere ervaring? Mijn streven is overigens om een boek altijd uit te lezen, ook als het begin misschien niet meteen is wat ik ervan verwacht. Je weet alleen maar hoe het verhaal zich verder ontwikkelt en of je door de sfeerimpressies of stijlgebruik wordt geïmponeerd, als je doorleest. Ik ben benieuwd of jij ook zo’n niet-uitgelezen boek hebt waarvan je nu overweegt het een herkansing te geven. En weet jij nog waarom het in eerste instantie niet lukte om het boek uit te lezen? Ik zie jullie reacties (hier of via mijn facebookpagina) graag tegemoet.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Literatuur of niet? That’s the question.

Afgelopen zaterdag ben ik als lid van de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur en op uitnodiging van Uitgeverij De Geus een dag naar de Boekenbeurs in Antwerpen geweest. Een overweldigende ervaring, zowel door de beurs zelf als ook door de ontmoeting met een aantal medebloggers. Recent heeft er een artikel in de Volkskrant gestaan over de huidige populariteit van boekenblogs. Uit dat artikel kwam naar voren dat er ook zogenaamde bloggers zijn die dat (uitsluitend) gebruiken om gratis recensie-exemplaren op te vragen (en vervolgens een handeltje op bijvoorbeeld Marktplaats op te zetten). Dat is natuurlijk niet hoe wij als serieuze bloggers te boek willen staan. Uit de gesprekken met mijn medebloggers kwam gelukkig een heel ander beeld naar voren. Ik was bijzonder onder de indruk van de bevlogenheid en betrokkenheid van deze bloggers met hun eigen blog maar ook met het boekenblog in het algemeen.

Binnen de bloggersleesclub ligt het accent op literatuur. Wat is dat dan eigenlijk? Is het meetbaar? In de trein onderweg naar Antwerpen had ik een prettig en interessant gesprek met Cathelijne (Not Just Any Book). Zij gaf aan dat er manieren zijn om te beoordelen of een boek literatuur is. Zij, als deskundige op dit gebied, is in staat op basis van schrijfwijze, gebruikte metaforen, invalshoeken, eerste en laatste zin een dergelijk oordeel te geven. Ik zelf ben weliswaar een fervent lezer en bij mij komt “groen en rijp” voorbij omdat ik zelf ook wel van wat afwisseling houd, maar ik ben mij niet eerder zo bewust geweest van het op deze manier “meetbare” van literatuur. Overigens betekent de kwalificatie “literatuur” niet onmiddellijk dat het een goed boek is!

Na het verplichte lezen-voor-de-lijst (eindexamenjaar) was de zin in lezen een beetje weggezakt. Ik las nog wel, maar zonder enige richting of gedrevenheid. Ik herinner mij nog goed dat ik op een gegeven moment een relatief dun boekje had gelezen en dit boekje paste nergens meer in de vele boekenkasten die in mijn ouderlijk huis aanwezig waren. Wat te doen? Juist ja: de daaropvolgende periode heb ik alle boekjes van gelijke omvang in ons huis gelezen, zodat er steeds weer ergens een plekje voor het uitgelezen werk te vinden was. In die periode kwam er van alles en nog wat voorbij. Dat maakte dat ik weer plezier kreeg in lezen. Sinds ik begin jaren ’90 het boekje De Plezierfactor van Felix Eijgenraam heb gelezen, houd ik redelijk nauwkeurig bij wat ik heb gelezen (eerst in een schriftje, nu via goodreads.com). Op de eerste pagina van mijn eerste leesschriftje (Iersche Nachten, Max Havelaar en De kleine Johannes) kwam ik een aantekening van mijzelf tegen: “hebben de docenten dan toch gelijk over het mooie en leesbare van literatuur?”.  Is dat onderscheid dan niet tijdens de lessen Nederlands tijdens mijn gymnasiumopleiding aan de orde geweest? Ik zou het echt niet meer weten.

Toevalligerwijs was ik het boek De Leesclub van Renate Dorrestein aan het lezen. Dit boek staat gepland om te worden besproken tijdens de bijeenkomst van mijn in-real-life-leesclub eind november. Tja, als je dan al zo’n 7 jaar met elkaar een leesclub vormt, kun je op een gegeven moment toch niet om dit boek heen, haha. Ik merkte bij mijzelf een lichte aarzeling om dit boek te lezen, omdat ik een associatie had met De Eetclub van Saskia Noort. Vaste volgers van mijn blog weten dat ik af en toe heus wel een Saskia Noort of vergelijkbaar spannend boek lees, maar dat daar niet mijn eerste interesse en waardering ligt. De Leesclub is echter totaal anders. In een aparte blogpost ben ik van plan hier inhoudelijk meer aandacht aan te geven, maar waar het nu om gaat is het in dit boek zeker naar voren komende thema: wie leest er eigenlijk literatuur?

Het lezen van een literair werk kost soms wel wat meer inspanning (vandaar dat ik het graag afwissel met wat luchtiger romannetjes), maar je krijgt er ook veel voor terug. Ik ben er van overtuigd dat het regelmatig lezen van literatuur bijdraagt aan je eigen persoonlijke ontwikkeling. De volgende vraag is dan echter: hoe blog je over literatuur? Afgelopen zaterdag hadden wij in Antwerpen een ontmoeting met de schrijver Patrick Ness (schrijver van Zeven minuten na middernacht. Blog komt 30 november online!) In dat gesprek, maar ook uit het interview met Renate Dorrestein achterin haar roman De Leesclub, komt duidelijk naar voren dat voor een schrijver geldt dat hij/zij alleen iets goeds of grappigs of moois kan schrijven als hij dat zelf ook goed, grappig of mooi vindt. Naar mijn mening geldt dat ook voor bloggen: een blogger heeft de taak om zijn/haar eigen stijl te ontwikkelen en zodanig te bloggen dat je het ook graag zelf nog eens leest. Mooie uitdaging.

Op 15 november komen overigens binnen Een perfecte dag voor literatuur de blog-artikelen online over Wat alleen de roman kan zeggen van Oek de Jong. Dit thema sluit naadloos aan op het hier besprokene. Dus als je nu wilt reageren: graag! Wellicht kan ik mijn reactie daarop nog meenemen in die blogpost.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Lid van een leesclub. En nu?

Sinds 2007 (dat is: sinds de oprichting) ben ik lid van een leesclub. Prima. En toch heb ik nu dringend behoefte aan jullie input over hoe jullie het ervaren om lid te zijn van een leesclub!

Zo’n 6 keer per jaar komen wij bij elkaar en bespreken dan een vooraf gekozen boek. “Mijn” leesclub is van een gevarieerde samenstelling uit alle lagen van de bevolking. De gemiddelde leeftijd ligt wel behoorlijk boven mijn eigen leeftijd, maar dat mag de pret niet drukken. Meestal bestaat de groep bij de bijeenkomsten uit zo’n 10 personen.

Ik voel mij erg betrokken bij deze leesclub. Ik probeer zo veel mogelijk aanwezig te zijn bij de bijeenkomsten en dan ook het te behandelen boek gelezen te hebben. Dat laatste lukt niet altijd (druk, druk, druk), maar gelukkig kan ik, indien nodig, vrij snel lezen en kan ik dus vaak goed meepraten. Die betrokkenheid geeft een extra dimensie aan de leeservaring.

In de loop der tijd hebben wij een zekere routine opgebouwd: eerst een korte ronde waarin ieder een eerste indruk geeft, dan wat achtergrondinformatie over boek en/of schrijver en daarna een discussie over het boek, de schrijfstijl, de thema’s etc. Ten slot geven we een cijfer. Het is grappig om te merken dat meningen aan het begin van de avond door het voeren van een discussie, aan het eind van de avond gewijzigd kunnen zijn.

Inmiddels zijn we het niveau ontgroeid waarbij we niet verder kwamen dan: “ik vond het mooi – het is een leuk verhaal – het is goed leesbaar – ik vond het wel ok – “. We zijn nu in staat om een oordeel te geven over de schrijfstijl, de stilistische opbouw en het behandelde thema.

Op zich voldoet deze opbouw prima. Wat is er dan toch aan de hand?

Na een aantal jaren ben ik ook wel eens toe aan wat nieuws. Maar ja, wat voor nieuws kun je verzinnen rondom lezen? En precies daar heb ik dus jullie input nodig. Zo heb ik zelf lopen denken over het samenstellen van een powerpointpresentatie over de schrijver, het boek of het centrale thema. Of, als er op de locatie een internetverbinding is, om samen naar een relevant youtubefilmpje te kijken, voorafgaand of juist ter afsluiting van de discussie.

Kortom: ik ben op zoek naar creatieve mogelijkheden om de leesclubbijeenkomsten interactiever (en daarmee ook wat moderner) te maken.

Hoe gaat het in jullie clubs toe? Hebben jullie tips voor mij? Of vind jij het juist prettig als bijeenkomsten altijd volgens hetzelfde stramien verlopen? Misschien ben je uit principe geen lid van een leesclub. Hoe dan ook:  ik ben erg benieuwd naar alle reacties!

Veel leesplezer!

theonlymrsJo

 PS Overigens ben ik ook lid van de twitterleesclub @LeesTweeps. 

Daar is juist weer sprake van een heel andere dynamiek. Neem eens een kijkje op de website.

De eerste echte Nederlandse Leesmarathon!

Wat een zomerweer! De mussen vallen bijna dood uit de dakgoot van de hitte, op Facebook verschijnen waarschuwingen over hondenpootjes op te warm asfalt, half Nederland heeft vakantie en de andere helft ……. gaat met dit weer gewoon naar zijn werk. En ja, ik hoor bij de laatste categorie. Maar “mijn tijd moet nog komen”! In augustus staat mijn vakantie gepland. Heerlijk even niets doen (daar ben ik erg goed in), eigen ritme van de dag bepalen, lekker eten en natuurlijk lezen.

Vóór mijn vakantie ga ik uiteraard ook lezen. Ik heb mij niet voor niets opgegeven voor de eerste echte Nederlandse Leesmarathon! Deze Leesmarathon vindt plaats van 29 juli tot en met 4 augustus.  Het is fantastisch om te zien hoeveel enthousiastelingen zich voor de Leesmarathon hebben ingeschreven. En het aantal groeit nog steeds. (inschrijven kan tot en met zondag 28 juli a.s., dus wees er nu nog op tijd bij!) Wil je er meer over weten? Kijk dan eens op de Facebookpagina, volg @leesmarathon op Twitter, sluit je aan bij de Goodreads-groep van de Leesmarathon of lees de blogposts via leesmarathon.tumblr.com. De Leesmarathon wordt georganiseerd door Joany van cravingpages.nl.

Op de internetpagina van de Leesmarathon staat een aantal tips over hoe je je kunt voorbereiden en optimaal kunt genieten van het meedoen. Zeker het doorlezen waard.

Zelf loop ik nog steeds te twijfelen of ik nu al wil bepalen welke boeken ik zou willen lezen of dat ik juist na elk boek pas nadenk over een volgende (waarbij ik er dan wel even gemakshalve vanuit ga dat ik minimaal 1 boek uitlees!) Aan het einde van de week zal ik netjes opbiechten wat deze Leesmarathon voor mij heeft opgeleverd en hoe ik het allemaal ervaren heb.

Doe je ook mee? Veel leesplezier en succes! Doe je niet mee? Jammer, maar ook zonder zelf actief mee te doen, kan het leuk zijn om de verrichtingen van de deelnemers te volgen. En wie weet ……. ben je dan de volgende keer ook van de partij.

theonlymrsJo

De Ik-lees-Nederlands-uitdaging!

Hoewel ik eigenlijk altijd wel een lezer ben, heb ik toch vorig jaar het lezen “herontdekt”. Dit is zeker ook het gevolg van de invloed van moderne communicatiemiddelen en de sociale media. Het is nu zo simpel om online recensies te lezen, boeken in de bibliotheek uit alle filialen te reserveren en lijstjes gelezen en nog te lezen boeken bij te houden (ik gebruik Goodreads). Deze hulpmiddelen gaven mij een impuls om weer meer te gaan lezen.

Om een beetje “bij te blijven” volg ik een aantal boekenblogs, onder andere Leesdame Luna (http://leesdame.blogspot.nl), Anna van Gelderen (http://annavangelderen.blogspot.nl)  en Theetante (http://detheetante.blogspot.be). En uiteraard die van Judith (http://boekblogger.wordpress.com).

Judith (@Leeswammes) organiseert via haar Nederlandstalige blog De Boekblogger een uitdaging om in 2013 zo veel mogelijk van origine Nederlandse boeken te lezen. Om het zo aantrekkelijk mogelijk te maken om mee te doen, stelt zij ons allerlei lekkers in het verschiet. Afhankelijk van de hoeveelheid boeken kom je in aanmerking voor bijvoorbeeld een stroopwafel, een roze koek of wellicht zelfs een heuse appeltaart. Ik ben dol op stroopwafels, dus is mijn uitdaging om dit jaar minimaal 10 Nederlandse boeken te lezen.

Nu de maand april al weer om is, is het de hoogste tijd voor een eerste update. In het eerste kwartaal heb ik de volgende Nederlandse boeken gelezen:

• Houvast – Linda Jansma (Crime Compagnie): een eigentijdse thriller, die (eerlijk gezegd) spannender was dan ik vooraf dacht!
• De Urenfabriek – Fleur Brockhus (The House of Books): een beetje chicklit-achtig. Aardig voor tussendoor.
• Vaslav – Arthur Japin (Arbeiderspers): Japin heeft een mooie schrijfstijl. Dit boek is gebaseerd op werkelijk geleefde levens. Bijzonder.
• De Verbouwing – Saskia Noort (Anthos): ik heb ooit Nieuwe Buren en De Eetclub van haar gelezen. De Verbouwing past in dat zelfde rijtje.
• Overmand – Anita Terpstra (Uitgeverij Cargo): gelezen via de app @leesditboek. Spannend, goed opgebouwd.
• Savelsbos – Dennis Rijnvis (De Bezige Bij): dit is het debuut van Dennis Rijnvis. En ik kijk nu al uit naar een volgend werk van zijn hand! Savelsbos speelt zich af in en om de grotten in het Savelsbos. Dennis weet heel goed de klamme en tegelijk broeierige sfeer neer te zetten.
• Man Meisje Dood – Rik Launspach (De Bezige Bij). Zó anders dan ik van te voren had gedacht! Soms een beetje ver-van-mijn-bed en hard, maar toch ook vaak genoeg zinnen en scènes om langer over na te denken.

Tot zover mijn overzicht voor de uitdaging van Judith. Het zal niet al te moeilijk zijn om de doelstelling dit jaar te halen, maar het geeft iets extra’s om op die manier met boeken bezig te zijn.

Veel leesplezier allemaal en als je een reactie wil achterlaten: graag!

theonlymrsJo