Conor’s strijd

“Zeven minuten na middernacht”. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik wilde dit boek HELEMAAL NIET lezen. Het ziet er schitterend uit, harde kaft, mooie omslag, bijzondere tekeningen, prettig lettertype. Maar het ziet er ook wel echt uit als een kinder- c.q. jeugdboek. En als je dan al weet dat het over een jongen gaat, een ernstig zieke moeder en een monster …. tja dan heb ik in gedachten het verhaal al helemaal gemaakt en mijn vooroordeel al weer klaar. Wéér zo’n zielig verhaal met misschien ook weer zo’n opbeurende (Amerikaanse) feel-good-touch en een onrealistisch einde ……. pfff.

Maar ja, ik heb nu eenmaal toegezegd om dit boek te lezen en ik mocht met enkele medebloggers van de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur en op uitnodiging van Uitgeverij De Geus naar Antwerpen voor een ontmoeting met de schrijver, dus …. toch maar lezen.

En misschien zou de schrijver mij kunnen verrassen met zijn aanpak van het thema. Het is overigens al een verhaal op zich hoe dit boek tot stand is gekomen. Het is naar een idee van Siobhan Dowd, een Iers-Engelse schrijfster die zelf in 2007 op jonge leeftijd is overleden. Aan Patrick Ness is gevraagd om haar idee nader uit te werken, waarbij hij de vrije hand kreeg om het helemaal naar eigen believen in te vullen en vorm te geven.

De belangrijke rol van het monster deed mij vooraf terugdenken aan het lezenswaardige boek De jongen die demonen zag van Carolyn Jess-Cooke (Uitgeverij Orlando). In dit verhaal wordt Alex, de jonge hoofdpersoon, zowel geholpen als lastiggevallen door een demon. Deze demon is op een zeer bepalend moment in het leven van Alex te voorschijn gekomen en heeft een grote invloed in de belevingswereld van Alex.

Eenmaal begonnen in Zeven minuten na middernacht viel mij meteen op dat het hier om een zeer goed geschreven verhaal gaat. Conor (de jongen) krijgt om 0.07 uur bezoek van het monster. Het monster (de taxusboom in de tuin) is een bijzonder “monster”. Langzaam maar zeker wordt steeds meer duidelijk waarom het monster nu weer tot leven is gekomen (dat is drie keer eerder gebeurd en die situaties worden door de boom aan Conor verteld) en waarom Conor niet echt bang is voor het monster.

Door het opvoeren van “vriendje” Harry en vriendinnetje Lily had ik een associatie met een (kinder)boek dat ik afgelopen zomer via de app vakantiebieb.nl heb gelezen, namelijk De jongen in de jurk van David Walliams. In dit grappige boekje met serieuze ondertoon komt ook de bewustwording van de hoofdpersoon aan de orde in samenhang met de mensen/familie/klasgenoten/vrienden om hem heen.

Al met al kon ik er inmiddels niet meer onderuit om mijn vooroordeel over Zeven minuten na middernacht overboord te gooien. Aan het einde van de leesavond was ik gevorderd tot pagina 156 en was ik overtuigd van de kwaliteit van dit boek. Ach ja en dan de laatste 58 pagina’s en uiteindelijk “het vierde verhaal”…… ik heb mijn best moeten doen om de tranen die over mijn wangen liepen niet op het boek te laten druppelen.

Natuurlijk weten we, net zoals Conor, allemaal al vanaf de eerste letter wat er gaat gebeuren, wat het onvermijdelijke is. Maar de weg daarnaartoe, alles wat Conor meemaakt en doormaakt, de eenzaamheid, het interne gevecht, de schaamte voor bepaalde gedachten, dat alles is bijzonder knap door Patrick Ness verwoord.

Wat een waanzinnig knappe prestatie om een boek te schrijven dat voor alle leeftijden geschikt is en voor elke lezer iets anders en misschien wel iets persoonlijks zal betekenen.  Het boek is heel toegankelijk maar biedt veel meer dan alleen het primaire verhaal van Conor. Ik heb mij voorgenomen om de boeken die ik lees en bespreek binnen Een perfecte dag voor literatuur, onafhankelijk en objectief te benaderen en als ik een niet zo positieve mening heb, die niet onder stoelen of banken te steken. Tot nu toe ben ik blij verrast met de goede selectie die er gemaakt is. En wat het boek van Patrick Ness betreft: voor alle leeftijden een heel mooi en waardevol Sinterklaas- of Kerstcadeau!

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

En nogmaals dank aan Uitgeverij De Geus voor de mogelijkheid om Patrick Ness te ontmoeten. Was een bijzondere middag!

Wil je weten wat anderen schrijven over dit boek? Klik dan HIER.

Het volgende project van Een perfecte dag voor literatuur is een gedichtenbundel van Thomas Möhlmann (Waar we wonen). Mijn blog en de publicaties van de medebloggers komen 7 december a.s. online.

Boeken binden

Soms (heel soms) lees ik een boek op aanraden. Andere keren lees ik een gepland boek binnen een leesclub of in verband met een toegezegde recensie. Maar meestal lees ik boeken die zichzelf in mijn aandachtskring weten te werken. Een aparte titel, een “lekker” lettertype en een aantrekkelijke cover strijden hier gezamenlijk om de eer. Zo viel mijn oog op Zehra van Nazmiye Oral (Uitgeverij De Bezige Bij). In de plaatselijke openbare bibliotheek las ik het eerste hoofdstuk en daarmee was het lot bezegeld: dit boek moest gelezen worden.

Het verhaal van Zehra is het verhaal over een bijzonder persoon. De geschiedenis van de opgroeiende, zich ontwikkelende en zichzelf ontdekkende Zehra speelt zich af op het platteland van Turkije. Net zoals in Een theelepel aarde en zee van Dina Nayeri (Uitgeverij Cargo), welk verhaal als thuisbasis Iran heeft, blijkt in dit boek de belangrijke rol en betekenis van de vrouwencultuur in deze landen. De manier van met elkaar omgaan en de wijze van communiceren is totaal anders dan ik hier in Nederland gewend ben. Allerlei tradities, gebruiken en bijgeloof nemen een natuurlijke, geaccepteerde plaats in. Zehra blijkt anders te zijn dan andere meisjes, zowel wat betreft haar paranormale gaven, maar ook in een heel ander opzicht. Hoewel het een intrigerend thema is, op mooie, aparte wijze verwoord, had ik halverwege toch even last van enig verlies van interesse. Het laatste gedeelte maakt echter weer veel goed. Na het overlijden van een voor Zehra zeer belangrijke vrouw en de gebeurtenissen rond haar vriendin komt er weer een extra dimensie in het geheel, waardoor mijn uiteindelijke oordeel toch behoorlijk positief is over dit boek.

Prettige bijkomstigheid: dit boek telt mee voor de Ik-lees-Nederlands!-2013 uitdaging.

 

 

 

Verder had ik uit de bibliotheek meegenomen (en gelezen) De boekbindster van Anne Delaflotte Mehdevi (Uitgeverij De Geus). Dit boek heb ik uitgekozen door de titel. Ooit heb ik zelf een boekje over ambachtelijk boekbinden aangeschaft. Een echt ambacht, iets waar ik bewondering en waardering voor heb.

In eerste instantie was ik gecharmeerd door de gedetailleerde beschrijving van de handelingen van de boekbindster en het rustige tempo waarin zij (Mathilda) haar huidige leven leidt. Zij krijgt van een geheimzinnige knappe man een uniek boek in behandeling. En dat is het startsein voor een ontdekkingstocht, zowel naar de identiteit van die man als naar de herkomst van het boek. Het verhaal speelt zich redelijk recent af, maar toch kwam het totaal een beetje oubollig op mij over. Wat ik in dit boek heb gemist is wat meer achtergrond over Mathilde en de door haar gemaakte keuzes. Uiteindelijk komen aan het eind van het boek enige verhaallijnen op bijzondere (ietwat vergezochte) wijze bijeen. Al met al vond ik het wel aardig, maar ik had er meer van verwacht.

Heb jij ook één of meer van de hier genoemde boeken gelezen? Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Daarom stel ik het op prijs als je op mijn blog reageert.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

Geestverruimende middelen ……

De Amerikaanse schrijver/communicatiewetenschapper Neil Postman heeft ongeveer 30 jaar geleden een boek (Wij amuseren ons kapot) geschreven met als ondertitel: de geestdodende werking van de beeldbuis. Het is al heel lang geleden dat ik dit boekje met veel interesse heb gelezen en bij herlezen zal waarschijnlijk blijken dat de inhoud inmiddels wel wat gedateerd is, maar de teneur uit het boek is mij altijd bijgebleven. Postman stelde aan de orde dat onder andere door de hoeveelheid tv-zenders en de regelmatige onderbreking van een uitzending voor reclameboodschappen, naar zijn mening  het zelfstandig kunnen nadenken van mensen negatief wordt beïnvloed. Door deze flitsende “werkelijkheid” zouden we verleren om voor langere tijd onze concentratie te behouden en een gedachtelijn nader uit te werken.

Als ik deze thematiek combineer met het recente onderzoek dat de laaggeletterdheid onder de groep boven 45 jaar toeneemt, maakt zich een zekere onrust van mij meester. Zijn wij anno nu nog in staat om ons onder te dompelen in een boek? En als we dat kunnen, wat lezen we dan?

In mijn vorige blogpost stelde ik de vraag: wat is literatuur? Uit de ontvangen reacties (waarvoor dank!) kwam een schijnbare tegenstelling naar voren: het lijkt haast of “literatuur” en “een goed boek” niet samen kunnen gaan. Gelukkig blijkt ook hier weer dat de soep niet zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend. Bij nadere inhoudelijke bestudering van de reacties en de gesprekken die ik hierover heb gevoerd, blijkt dat veel lezers een zekere angst voor het woord literatuur hebben, maar vervolgens wel belang hechten aan een goed geschreven boek.

De volgende vraag is dan vanzelfsprekend: wat zijn de kenmerken van een goed geschreven boek? Ook daarover verschillen de meningen. En dat sluit mooi aan bij het essay dat ik heb gelezen in het kader van de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur: Wat alleen de roman kan zeggen van Oek de Jong.

In dit essay geeft Oek de Jong zijn zeer lezenswaardige visie op de plaats die de roman inneemt in de verschillende periodes van de geschiedenis en de ontwikkeling die de roman doormaakt. Dé roman bestaat niet, de uitingsvorm van de roman is afhankelijk van tijd, cultuur, tradities. Als de roman de competitie met andere media wil overleven, moet het met zijn tijd mee. Dat is zo in het heden, maar het is ook altijd zo geweest. Wat ik met name interessant vond om te lezen, is de opvatting van De Jong dat voor de ontwikkeling en modernisering van de roman het nodig of in ieder geval aanbevelenswaardig is om de “oude” romans te lezen. Het bezig zijn met de verschillende, veranderende facetten van de roman leidt tot een beter begrip van en een groter plezier bij het lezen van literatuur. Deze ontdekkingstocht prepareert de geest op nieuwe ontwikkelingen.

Moeten we dan nu tot een keuze komen? Tussen tv (en overige media) en boeken? Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar afwisseling: ik kan mijzelf volledig verliezen in een boek maar ik kan bij tijd en wijle heerlijk ontspannen tijdens een simpel tv-avondje. Het een sluit het ander niet uit.

Als het lezen van romans dan tot verruiming van de geest leidt, zie ik daar een extra aansporing in om regelmatig literaire romans te lezen! Af en toe voelde ik mij wel aangesproken door de schrijver door het ogenschijnlijke gemak waarmee hij allerlei klassieken aanhaalt. Mijn nog-te-lezen-lijst is weer wat langer geworden …. Al met al een boeiend boek waar Oek de Jong zijn visie geeft op verleden, heden en toekomst van de literaire roman. Voor de doorgewinterde lezer van literaire romans mag dit essay niet in de boekenkast ontbreken.

Overigens ben ik niet de enige die vandaag aandacht besteedt aan dit boek van uitgeverij Atlas Contact. Wil je weten wat andere bloggers er van vinden? Lees het HIER.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo

En ook dit essay telt mee voor de uitdaging Ik-lees-Nederlands-2013 

Literatuur of niet? That’s the question.

Afgelopen zaterdag ben ik als lid van de bloggersleesclub Een perfecte dag voor literatuur en op uitnodiging van Uitgeverij De Geus een dag naar de Boekenbeurs in Antwerpen geweest. Een overweldigende ervaring, zowel door de beurs zelf als ook door de ontmoeting met een aantal medebloggers. Recent heeft er een artikel in de Volkskrant gestaan over de huidige populariteit van boekenblogs. Uit dat artikel kwam naar voren dat er ook zogenaamde bloggers zijn die dat (uitsluitend) gebruiken om gratis recensie-exemplaren op te vragen (en vervolgens een handeltje op bijvoorbeeld Marktplaats op te zetten). Dat is natuurlijk niet hoe wij als serieuze bloggers te boek willen staan. Uit de gesprekken met mijn medebloggers kwam gelukkig een heel ander beeld naar voren. Ik was bijzonder onder de indruk van de bevlogenheid en betrokkenheid van deze bloggers met hun eigen blog maar ook met het boekenblog in het algemeen.

Binnen de bloggersleesclub ligt het accent op literatuur. Wat is dat dan eigenlijk? Is het meetbaar? In de trein onderweg naar Antwerpen had ik een prettig en interessant gesprek met Cathelijne (Not Just Any Book). Zij gaf aan dat er manieren zijn om te beoordelen of een boek literatuur is. Zij, als deskundige op dit gebied, is in staat op basis van schrijfwijze, gebruikte metaforen, invalshoeken, eerste en laatste zin een dergelijk oordeel te geven. Ik zelf ben weliswaar een fervent lezer en bij mij komt “groen en rijp” voorbij omdat ik zelf ook wel van wat afwisseling houd, maar ik ben mij niet eerder zo bewust geweest van het op deze manier “meetbare” van literatuur. Overigens betekent de kwalificatie “literatuur” niet onmiddellijk dat het een goed boek is!

Na het verplichte lezen-voor-de-lijst (eindexamenjaar) was de zin in lezen een beetje weggezakt. Ik las nog wel, maar zonder enige richting of gedrevenheid. Ik herinner mij nog goed dat ik op een gegeven moment een relatief dun boekje had gelezen en dit boekje paste nergens meer in de vele boekenkasten die in mijn ouderlijk huis aanwezig waren. Wat te doen? Juist ja: de daaropvolgende periode heb ik alle boekjes van gelijke omvang in ons huis gelezen, zodat er steeds weer ergens een plekje voor het uitgelezen werk te vinden was. In die periode kwam er van alles en nog wat voorbij. Dat maakte dat ik weer plezier kreeg in lezen. Sinds ik begin jaren ’90 het boekje De Plezierfactor van Felix Eijgenraam heb gelezen, houd ik redelijk nauwkeurig bij wat ik heb gelezen (eerst in een schriftje, nu via goodreads.com). Op de eerste pagina van mijn eerste leesschriftje (Iersche Nachten, Max Havelaar en De kleine Johannes) kwam ik een aantekening van mijzelf tegen: “hebben de docenten dan toch gelijk over het mooie en leesbare van literatuur?”.  Is dat onderscheid dan niet tijdens de lessen Nederlands tijdens mijn gymnasiumopleiding aan de orde geweest? Ik zou het echt niet meer weten.

Toevalligerwijs was ik het boek De Leesclub van Renate Dorrestein aan het lezen. Dit boek staat gepland om te worden besproken tijdens de bijeenkomst van mijn in-real-life-leesclub eind november. Tja, als je dan al zo’n 7 jaar met elkaar een leesclub vormt, kun je op een gegeven moment toch niet om dit boek heen, haha. Ik merkte bij mijzelf een lichte aarzeling om dit boek te lezen, omdat ik een associatie had met De Eetclub van Saskia Noort. Vaste volgers van mijn blog weten dat ik af en toe heus wel een Saskia Noort of vergelijkbaar spannend boek lees, maar dat daar niet mijn eerste interesse en waardering ligt. De Leesclub is echter totaal anders. In een aparte blogpost ben ik van plan hier inhoudelijk meer aandacht aan te geven, maar waar het nu om gaat is het in dit boek zeker naar voren komende thema: wie leest er eigenlijk literatuur?

Het lezen van een literair werk kost soms wel wat meer inspanning (vandaar dat ik het graag afwissel met wat luchtiger romannetjes), maar je krijgt er ook veel voor terug. Ik ben er van overtuigd dat het regelmatig lezen van literatuur bijdraagt aan je eigen persoonlijke ontwikkeling. De volgende vraag is dan echter: hoe blog je over literatuur? Afgelopen zaterdag hadden wij in Antwerpen een ontmoeting met de schrijver Patrick Ness (schrijver van Zeven minuten na middernacht. Blog komt 30 november online!) In dat gesprek, maar ook uit het interview met Renate Dorrestein achterin haar roman De Leesclub, komt duidelijk naar voren dat voor een schrijver geldt dat hij/zij alleen iets goeds of grappigs of moois kan schrijven als hij dat zelf ook goed, grappig of mooi vindt. Naar mijn mening geldt dat ook voor bloggen: een blogger heeft de taak om zijn/haar eigen stijl te ontwikkelen en zodanig te bloggen dat je het ook graag zelf nog eens leest. Mooie uitdaging.

Op 15 november komen overigens binnen Een perfecte dag voor literatuur de blog-artikelen online over Wat alleen de roman kan zeggen van Oek de Jong. Dit thema sluit naadloos aan op het hier besprokene. Dus als je nu wilt reageren: graag! Wellicht kan ik mijn reactie daarop nog meenemen in die blogpost.

Veel leesplezier!

theonlymrsjo